Biz çocukken, diye başlayan sözler ve yazılar vardı.
Burada amaç dinleyene de, okuyana da, küçük nasihatler vermek.
İşlerin istenildiği gibi gitmediği zamanlarda, büyüklerin böylesi müdahaleleri gerekiyordu.
BÜYÜKLER...
Şimdi bu sözcüğü biraz açmak, irdelemek gerekir.
Ailede Anne Baba, Okulda Öğretmen, iş yerinde Usta Patron.
Mahallemizde, ileri gelenler, muhtar esnaf ilçemizde Kaymakam, ilimizde Vali.
Bundan çoook çok zaman önce, bir varmış, bir yokmuş zamanında..
(Diyelim de başımıza iş almayalım)
İşler bir sıraya yahutta bir liyakat diziliminde oluşurdu...
Sizlere de garip gelmiyor mu, sanki işler biraz karışık gibi..
Kimin nerden ne söylediği pek anlaşılmıyor.
Bir akıl tutulması hali..
Emekliler açlık sınırının öyle altındalar ki, seslerini, hallerini gören yok.
İşçiler ağzını açamıyorlar, zaten yasak!!
Şimdi, en büyük patronlar da huzursuzluğunu haykırıyor..
Eeee
Ben memnun değilim, sen memnun değilsin.
O memnun değil..
Peki, kimdir bu memnun olan..
Haa, ne diyorduk;
Bir varmış, bir yokmuş..
Eyyy büyükler,
NELER OLUYOR..
DURUM KABUL EDİLEMEZ, HALKIMIZ ÇOK "MASUM, UMARSIZ" TUTACAK DAL ARIYOR ? ??
Kimlerin huzurlu olduğunu tek kelimeyle söyleyebilirim huzur İslam'da.