Ayperi Türkoğlu yazdı: Değersizlikler Ülkesi

Bir ülke düşün…
Her şeyin adı var, ama anlamı yok.
İnsan var, ama insanlık yok.
Devlet var, ama adalet yok.
Yasa var, ama vicdan yok.
Söz var, ama güven yok.

Peki biz nereye savrulduk?

“Değer” kelimesi sözlükte hâlâ yerinde duruyor.
Ama biz ne zaman onu sadece parayla ölçmeye başladık?

✱✱✱

Liyakat artık sadece özgeçmişlerde bir başlık.
Ahlak, başkasına yakıştırılan bir meziyet.
Saygı, etiketlerin altında ezilmiş bir kelime.
Empati, reklam filmlerinde var; sokakta ise kayıp.

Biz değerleri sessizce gömdük.
Kimi korktu, kimi susmayı seçti.
Kimi çıkarına sessiz kaldı, kimi sırtını döndü.
Ve böylece şekillendi bu coğrafya:
Değersizlikler Ülkesi.

✱✱✱

Burada çocuklar büyüyor ama değer görmeden.
Kadınlar var ama görünmeden.
Emekçiler alın teri döküyor ama karşılığını alamadan.
Bilim insanları konuşuyor ama duyulmuyor.
Sanat üretiliyor ama kıymeti bilinmiyor.

Bu sadece bir trajedi değil;
Bu, bilinçli bir sistem tercihi.
Çünkü değersizlik, bu düzenin omurgası haline getirildi.

✱✱✱

Düşünen insan tehlikeli,
Sorgulayan cezalı,
Uyanık kalan yalnız.

Ekranlarda herkes mutlu.
Gerçekler saklanmış, acılar montajlanmış,
Yokluk filtrelenmiş, yoksunluk photoshop’lanmış.

Ne zaman bu kadar sahte olduk?

✱✱✱

Derler ya: “Bir şeyin değeri, yokluğunda anlaşılır.”
Ama biz kaybettiklerimizin kıymetini de unuttuk.
Adalet gitti, ses çıkaran olmadı.
İnsan onuru ayaklar altına alındı, ama ‘gündem’ bambaşka yerlerdeydi.
Hayat ucuzladı; indirim değil, çöküştü bu.

✱✱✱

Şimdi, bu yazıyı okuyan herkes bir eşikte:
Ya bu sessiz çöküşe ortak olacak…
Ya da bir değerli duruşla direnecek.

Çünkü her şeyin değersizleştiği bir yerde,
en kıymetli eylem:
Onurla “hayır” diyebilmektir.

Onur, her şeye karşı çıkmak değil;
Neye, ne zaman ve neden “hayır” dediğini bilmektir.