Aile dediğimiz şeyin sınırları bazen soy ağacına sığmaz. Kimimizin hayatına, resmi kayıtlarda kan bağı görünmeyen ama kalbin en derin yerinde yer edinen insanlar girer. Onlar, akrabadan öte, dosttan yakın, insana nefes gibi gelen varlıklardır.

Benim için bu tarifin karşılığı halamın eşi, yani eniştemdi. Resmiyette “enişte” kelimesi belki biraz mesafeli gelir; ama yıllar boyunca bize kattıkları, onu evimizin direklerinden biri yaptı. 66 yaşındaydı. Ağırbaşlılığıyla, güler yüzüyle, gerektiğinde sert ama koruyan tavrıyla ailemizin içinde gerçek bir dayanak oldu. Babamı COVID yüzünden kaybettiğimde hayat bir anda altüst olmuştu. İşte o günlerde eniştem, kendi varlığıyla bir boşluğu doldurmaya çalıştı. “Kan bağı yok” denilebilir ama insanın yanında olanın, acısını paylaşanın, omuz verenin bağını hangi laboratuvar ölçebilir?

10 Temmuz günü bir araba çarptı ona. Önce hastane kapıları, ambulans sirenleri, ardından yoğun bakımın o soğuk sessizliği… Her gün umutla, her gün dua ile geçen haftalar. 13 Eylül gecesi telefon çaldığında içime çöken his, babamın gidiş gecesinden farksızdı. Aynı panik, aynı telaş, aynı çaresizlik. Ölmedi, ama ben o gece onun yokluğunu yüreğimde tattım.

Belki de asıl mesele, insanın kan bağıyla değil, gönül bağıyla aile olduğunu öğrenmek. Eniştem bana öğretti ki, bazen soyadı aynı olmayan bir insan size soyadınızdan bile daha fazla sahip çıkar. İyi gününüzde yanınızdadır, kötü gününüzde elinizi bırakmaz.

Bugün şunu biliyorum: aile, sadece doğduğumuz yerden ibaret değildir. Aile, acıyı paylaşan, sofranıza oturan, yokluğunuzda arayan, varlığınızda sessizce yanınızda duran kişilerdir. Eniştem bana bunu gösterdi.

Onu kaybetmek, yalnızca bir aile büyüğünü değil, aynı zamanda bir güven duygusunu kaybetmek gibi. Ama ardında bıraktığı şey, kan bağı olmadan da aile olunabileceğinin, sevginin ve bağlılığın en güçlü bağ olduğunun kanıtı.

Bazen en büyük miras, mal mülk değil; geride bıraktığı bu hatırlatmadır.

Erdem Şenocak…

Hayatıma kattığın tüm güzellikler, gösterdiğin sabır, paylaştığın iyilikler için teşekkür ederim. Ruhun şad olsun. Başımız sağ olsun.

“Gerçek aile, kanla değil; kalbin kimde kaldığıyla ölçülür.”