Ayperi Türkoğlu'nun kaleminden: Değer miydi?

Duruşmada Ekrem İmamoğlu’nun fotoğrafına bakarken, içimden tek bir cümle geçti:
Bu fotoğraf nasıl yazılırdı?
*
Yanıt kalbimden geldi:
Yürekten yazmalı.
*
Çünkü kalpten çıkmayan kelime, sadece kelimedir.
*
Tıpkı o fotoğraf gibi…
Hiçbir açıklamaya ihtiyaç duymadan,
Sadece bir elin kalbe konmasıyla anlatılan bir hikâye gibi.
Ben o an sadece bakmadım, hissettim.
Ve içimden o soru geçti:
Değer miydi?
*
Kimi zaman bir bakış, bir duruş, bir sessizlik her şeyi anlatır.
Milyonların oyuyla seçilmiş bir başkan, şimdi bir mahkeme salonunda.
Sorulardan çok, adaletin sessizliğiyle sınanıyor.
*
Ve insan ister istemez düşünüyor:
Onca emek, mücadele, bedel…
Gerçekten de tüm bunlara değer mi?
*
Halk için konuşmaya, adaletsizliğe karşı durmaya,
“Ben buradayım” demeye değer mi?
*
Evet, belki kişisel olarak çok şey kaybettiriyor bu yol.
Ama mesele bir kişinin ne yaşadığı değil,
O kişinin durduğu yerin neyi temsil ettiğidir.
*
İmamoğlu’na baktığımda bir halkın umudunu,
Değişim talebini ve “başka bir Türkiye mümkün” inancını gördüm.
Yargılanan yalnızca bir kişi değil,
Bir halkın iradesiydi.
*
Biliyorum, bu yolda insan çok şey yitirebilir.
Ama susarak koruduğumuzu sandığımız şeyler,
Aslında bizden sessizce eksilenler olur.
*
Ve o sessizlik içinde, bir gün yine sorarız kendimize:
Değer miydi?
*
Ben kendi adıma yanıtımı biliyorum:
Evet, değer.
Çünkü hiçbir şey yapmadan seyretmenin bedeli çok daha ağır.
Çünkü yarını değiştirmek istiyorsak,
Bugünün acılarına gözümüzü kapatamayız.
*
Ve bu yüzden, o salonlarda sadece kendisi için değil,
Hepimiz için ayakta duranlara minnetle bakıyorum.
*
Bir gün adalet yerini bulduğunda,
Bu sorunun yanıtını hep birlikte vereceğiz:
“Evet, her şeye rağmen, değerdi.”