1 Mayıs
150 yıl oldu.
İşçiler, “insanca yaşamak istiyoruz” dediler.
Patronlar güldü.
Yasalar çıktı.
Kâğıt üstünde haklar verildi.
Hayatın gerçeği değişmedi.
12 saat çalışmak yasaktı.
Ama 12 saat çalıştırmak serbestti.
Sekiz saat kuralı geldi.
Ama karnı aç kaldı, cebi boş kaldı.
Bir gün tatil ilan edildi.
Yılın 364 günü sömürü.
Bir gün şenlik.
Meydanlara çıktılar.
Türküler söylediler.
Bayraklar açtılar.
Karşılarına kurşun dikildi.
Kan aktı.
Gelecek vuruldu.
Umutlar göğe savruldu.
* * *
Taksim kapatıldı.
Sadece meydan mı?
Hafıza da kapatıldı.
Unutun, dediler.
Geçin işinize bakın, dediler.
İşçiler baktı.
Baktılar ve gördüler
Değişen bir şey yoktu.
* * *
Bugün 2025.
İşçiler hâlâ aynı şeyleri istiyor.
İnsanca yaşamak.
Özgürce örgütlenmek.
Emeklerinin karşılığını almak.
Çocuklarını geleceğe umutla büyütmek.
İnsan gibi çalışmak.
Çok şey mi istiyorlar?
* * *
Yönetenler söz veriyor.
Bürokratlar not alıyor.
Patronlar alkışlıyor.
İşçiler mezara iniyor.
Sonra herkes birbirini alkışlıyor.
* * *
Robotlara haklar yazılıyor.
Yapay zekâya çalışma saatleri çiziliyor.
İnsana hâlâ “sus” deniliyor.
* * *
150 yıl geçti.
Tabelalar değişti.
İsimler değişti.
İmzalar değişti.
Değişmeyen tek şey:
İnsanın sömürülmesi.
* * *
Yine de buradayız.
Yine de dimdik duruyoruz.
Yine de hayal kuruyoruz.
Çünkü biliyoruz:
Meydanı kapatabilirsin.
Ama sesi susturamazsın.
Kurşun sıkabilirsin.
Ama umudu öldüremezsin.
Zincir takabilirsin.
Ama insanı tutsak edemezsin.
* * *
1 Mayıs kutlu olsun.
Kutlayabilene…
Mücadeleye Devam!
Telif Hakkı © 2025 Ayperi Türkoğlu. Tüm hakları saklıdır.
